Στην οδό Στρατιωτικού Συνδέσμου στο Κολωνάκι, προς τον Λυκαβηττό, εκεί όπου σήμερα μπορεί κανείς να διακρίνει έναν πολεοδομικό οργασμό (πράγμα σπάνιο για τα σημερινά δεδομένα), στα τέλη της δεκαετίας του ’60 ο πρωτοπόρος Έλληνας αρχιτέκτονας και πολεοδόμος Κωνσταντίνος Δοξιάδης πραγματοποίησε ένα μεγάλο του όραμα.
Επέλεξε το προνομιακό αυτό οικόπεδο στους πρόποδες του Λυκαβηττού για να χτίσει ένα κτίριο-ορόσημο για την Αθήνα, ένα κτίριο που το 2010 χαρακτηρίστηκε από το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού «μνημείο» λόγω της ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής και ιστορικής σημασίας του.
Το κτίριο στέγασε τις περίφημες σχολές Δοξιάδη μαζί με τα γραφεία και οι τέσσερις πτέρυγές του είχαν ως σημείο αναφοράς ένα αίθριο που δημιουργήθηκε στο κέντρο του συγκροτήματος και είχε διατηρήσει τη φιλοσοφία της ελληνικής πλατείας με ένα εντυπωσιακό ψηφιδωτό του Τσαρούχη να δεσπόζει στο βάθος. Ένας τόπος συνάντησης των φοιτητών και των εργαζομένων με έμπνευση από το οικουμενικό όραμα του Δοξιάδη και ένα από τα πλέον εμβληματικά κτίρια της μεταπολεμικής Αθήνας.
Το 1976, έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Δοξιάδη, η σχολή έκλεισε, έχοντας όμως υπάρξει σχολείο για πάνω από 25.000 μηχανικούς, αρχιτέκτονες και διακοσμητές που αποφοίτησαν με πτυχίο της.
Το κτίριο άλλαξε ενοίκους και χρήσεις αρκετές φορές. Κακοποιήθηκε και αφέθηκε στα χέρια μάλλον κακών διαχειριστών που του στέρησαν μεγάλο μέρος της αίγλης και της μεγαλοπρέπειάς του. Το μέλλον του όχι απλώς δεν ήταν εξασφαλισμένο αλλά φάνταζε σχεδόν βέβαιο πως θα κατέληγε να αφομοιωθεί από το άχαρο και άναρχο αστικό τοπίο. Η μοίρα του όμως αλλάζει και μέχρι το τέλος του 2014 η Σχολή Δοξιάδη θα έχει αλλάξει σε Οne Athens.
Ο Χρήστος Ιωάννου και ο Μίλτος Καμπουρίδης εμπιστεύτηκαν το διαχρονικό όραμα του Δοξιάδη στην ομάδα αρχιτεκτόνων Divercity και στην κατασκευαστική εταιρεία J&P – ΑΒΑΞ για να το μετουσιώσουν σε σύγχρονο και ξεχωριστό συγκρότημα κατοικιών. Μια αποστολή δύσκολη για κάτι τόσο αγαπημένο από τους Αθηναίους που συχνά, και όσο εξελισσόταν, αποτέλεσε πεδίο κριτικής. Μια ανάσα πριν από την ολοκλήρωσή του, ξεναγηθήκαμε σε όλους τους χώρους του από την PR manager Ρία Ψούχλα, μιλήσαμε με τον development manager Xάρη Κηρύκο, απολαύσαμε την ομορφότερη πιθανόν θέα της Αθήνας και σας παρουσιάζουμε πρώτοι το Οne Αthens στη νέα του μορφή.
Η ομάδα που ανέλαβε τη διεκπεραίωση του σχεδίου μεταμόρφωσης έπρεπε να υποσχεθεί πως με σεβασμό και δεξιοτεχνία θα κατάφερνε απλώς να εξελίξει την εικόνα της μνήμης μας για τη Σχολή Δοξιάδη. Ακόμα και τώρα το εσωτερικό του Οne Athens δανείζεται από τον πρώτο πολεοδόμο που το θεμελίωσε. Το θρυλικό αίθριο στον ομφαλό της δομής και τα υπέροχα σπειροειδή κλιμακοστάσια στις 4 γωνίες του κτιρίου παραμένουν όπως ακριβώς τα είχε σχεδιάσει ο Δοξιάδης. Το όραμα της ομάδας προσανατολιζόταν, άλλωστε, από την αρχή, προς την κατεύθυνση την απόδειξης ύπαρξης τρόπου ώστε τα κτίρια που με τον καιρό μετατρέπονται σε νεκρά κύτταρα, αποστερημένα από την αρχική τους λειτουργία, να πάψουν να αποτελούν ασυνέχειες στο σώμα της πόλης και να γίνονται το νέο της, μοντέρνο πρόσωπο.
Οι 26 κατοικίες που μοιράζονται το 1.700 τ.μ. οικόπεδο του Οne Athens είναι διαμορφωμένες έτσι ώστε να καλύπτουν όλες τις ανάγκες και τις επιλογές των ιδιοκτητών. Δεκαεπτά μικρά διαμερίσματα, 5 ρετιρέ και 4 μονοκατοικίες θα διατηρούν την αισθητική και τον χαρακτήρα τους σε κάθε όροφο. Το εσωτερικό τους είναι διαμορφωμένο ώστε να καλύπτει όλες τις σύγχρονες και απαιτητικές ανάγκες των ενοίκων, ενώ οι κοινόχρηστοι χώροι, όπως η πισίνα, το γυμναστήριο, το spa και ο παιδότοπος, θα είναι στη διάθεσή τους συνεχώς μέσα στο 24ωρο. Παράλληλα, θα υπάρχει σειρά παροχών κατόπιν αίτησης των ιδιοκτητών, που μπορεί να περιλαμβάνει μεταφορά, oικιακή βοηθό ή babysitting, ενώ ιδιωτική εταιρεία φύλαξης και τεχνικοί εγκαταστάσεων θα βρίσκονται μονίμως στους χώρους για να επέμβουν σε κάθε αναγκαία περίπτωση. Όλα αυτά περιστρέφονται ακόμα και τώρα γύρω από το μαρμάρινο αίθριο του κτιρίου που εξακολουθεί να ορίζει το κέντρο της κατασκευής και μοιάζει να είναι η αφετηρία των πάντων εντός του Οne Athens.
Το φως λούζει όλο το οικοδόμημα με τρόπο μοναδικό. Τα υλικά είναι τόσο διακριτικά εκλεπτυσμένα, που κάθε κίνδυνος εκτροπής προς την υπερβολή έχει αποφευχθεί. Όσο διαρκεί η ξενάγηση, αντιλαμβανόμαστε πως αυτό που θεωρούμε πολυτέλεια εδώ έχει μετατραπεί σε λειτουργικότητα. Τόσο η διαρρύθμιση όσο και οι λεπτομέρειες που ένα μη έμπειρο μάτι δεν μπορεί να διακρίνει είναι προορισμένες να κάνουν τη ζωή απολαυστική κι εύκολη. Ναι, οι τιμές μοιάζουν πράγματι πολύ μακριά από την πραγματικότητα της χώρας αυτήν τη στιγμή, αλλά η κοινή λογική ενός ανθρώπου στον οποίο συστήνεται όλο αυτό το πρότζεκτ μπορεί να τις δικαιολογήσει απόλυτα.
To στοίχημα για τις πιο σοφιστικέ, πολυτελείς και συνάμα διακριτικές μοντέρνες κατοικίες της πρωτεύουσας έχει επιτευχθεί. Δεν πρόκειται για κάτι κραυγαλέο αλλά για ένα υπόδειγμα αισθητικής και άποψης για τις κατοικίες και τον τρόπο ζωής του μέλλοντος, δείχνοντας παράλληλα πώς το παλιό μπορεί να δανείσει ομορφιά στο νέο, καθώς πραγματοποιείται η μετάβαση σε μια πιο όμορφη Αθήνα.